ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ 1

Ποίο είναι το αντικείμενο του διαλογισμού;

Ο διαλογισμός σκοπό έχει την επαφή με την ψυχή και τελικά την ένωση με την ψυχή. Αντικείμενό του έχει να καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να γίνει στην εξωτερική του εκδήλωση ό,τι είναι στην εσωτερική του πραγματικότητα και να τον κάνει να συνταυτιστεί με την όψη της ψυχής και όχι απλώς με τα κατώτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητος.

Με το διαλογισμό...εξελίσσονται οι δυνάμεις της ψυχής. Κάθε πτυχή ή φορέας, μέσω του οποίου εκφράζεται η ψυχή, περιέχει μέσα του, σε λανθάνουσα κατάσταση, ορισμένες έμφυτες δυνάμεις, αλλά η ψυχή, που είναι η πηγή όλων αυτών, τις κατέχει στην αγνότερη και την πιο εξευγενισμένη μορφή τους...

Οι δυνάμεις της ψυχής ξεδιπλώνονται κανονικά και φυσιολογικά. Αυτό γίνεται όχι γιατί είναι αποτέλεσμα επιθυμίας ή συνειδητής ανάπτυξης, αλλά διότι, όσο ο εντός μας θεός αναλαμβάνει τον έλεγχο και κυριαρχεί πάνω στα σώματα Του, οι δυνάμεις Του γίνονται φανερές πάνω στο φυσικό πεδίο, οπότε οι ψυχικές δυνατότητες εκδηλώνονται ως γνωστές πραγματικότητες και πραγματώνονται.

...Επιβεβαίωση όλων αυτών αποτελεί η μαρτυρία των μυστικιστών και των μυημένων όλων των εποχών. Το γεγονός ότι άλλοι αυτό το επέτυχαν μπορεί να μας ενθαρρύνει και να προκαλεί το ενδιαφέρον, αλλά από μόνο του δεν αρκεί, εκτός αν εμείς οι ίδιοι αναλάβουμε συγκεκριμένη δράση. Τούτο διότι η διαδικασία για το ξεδίπλωμα της έλλογης συνείδησης απαιτείται να ασκείται και να εκτελείται από εμάς τους ίδιους.

Αυτό συνεπάγεται την ανάπτυξη της διάνοιας ως συνθέτουσας ή κοινής λογικής και ρυθμίζει τη χρήση της σε σχέση με τον κόσμο της επίγειας ζωής, των συγκινήσεων και της σκέψης. Συνεπάγεται, επίσης, τον κατά βούληση προσανατολισμό της προς τον κόσμο της ψυχής και την ικανότητα της να ενεργεί ως διαμεσολαβητής μεταξύ ψυχής και φυσικού εγκεφάλου.

Η πρώτη σχέση (με την καθημερινότητα) αναπτύσσεται και υποθάλπεται με τη χρήση υγιών μεθόδων εξωτερικής εκπαίδευσης και εκγύμνασης. Η δεύτερη σχέση (με την ψυχή) επιτυγχάνεται με τη χρήση του διαλογισμού, δηλαδή με μια ανώτερου τύπου μέθοδο εκπαίδευσης.

(Από τη Διάνοια στην Ενόραση, σελ. 83-87)